รถวิ่งปานลมพัดคนเดินตัดฉวัดเฉวียน
รอดตายก็ได้กิน
**********************************
เร็วๆ นี้เอง มีรายการทีวีที่ได้รับความนิยมพอสมควร แนะนำร้านอาหารอีสานแห่งหนึ่ง ตรงถนนวัฒนธรรม ตรงข้าม อสมท. ครับ ร้านนี้เป็นร้านส้มตำข้างทางธรรมดา แต่ลูกค้าเรียกชื่อ (เล่นๆ) ว่า "ส้มตำเสี่ยงตาย"เป็นเพราะตำแหน่งของร้านนี้ อยู่ริมถนนวัฒนธรรมฝั่งตรงข้าม อสมท. ที่มีการเดินรถแบบวันเวย์ มุ่งหน้ามาจากแยกผังเมือง มาบรรจบกับรถที่เลี้ยวมาจากแยกเหม่งจ๋าย ก่อนที่จะตรงไปศูนย์วัฒนธรรม หรือ จะออกไปเส้นรัชดาภิเษก ก็แล้วแต่ ซึ่งจะเห็นได้ว่า รถทุกคันจะทำความเร็วตั้งแต่เลี้ยวผ่านแยกมา เพราะเป็นถนนตรงยาว
ประเด็นคือ รายการได้เน้นย้ำถึง "ความตื่นเต้น" ของเหล่าลูกค้าที่ต้องข้ามถนนมาเพื่อกินอาหารร้านนี้ครับ
ลูกค้าทุกคนรู้สึกสนุกสนาน เมื่อต้องเสี่ยงข้ามถนนเส้นนี้ ที่มีประมาณ 4 เลน พร้อมกับรสชาดที่อร่อยกับราคาไม่แพงนัก จบรายการแล้วก็มีหลายคนที่อยากจะไปลองกิน รวมถึงตัวผมเองด้วย
แต่อีกมุมหนึ่ง มีใครคิดถึงความเสี่ยงของอุบัติเหตุที่จะเกิดขึ้นบ้างไหม หรือ คิดถึงคนที่เขาขับรถมาบ้างไหม
ถ้าขับๆ มาแล้ว ต้องเบรกกระทันหัน เพราะมีคนข้ามถนนตัดหน้า ถ้าไม่ชนคน ก็โดนรถคันหลังสอยซะ
เพื่ออะไรกันเนี่ย แค่คนที่ข้ามต้องการกิน "ส้มตำ" เท่านั้น
ท่าจะเป็นส้มตำที่ราคาแพงที่สุดในโลกกระมัง ถ้าต้องแลกด้วยชีวิต และทรัพย์สินที่เสียหาย
มิไย ที่ราชการพยายามจะประชาสัมพันธ์ให้ "คนขับ" มีวินัย แต่หารู้ไม่ บางทีเราจำเป็นที่ต้องให้ความรู้กับ "คนที่ใช้ถนน" ทุกคนนะครับ
หวังว่าทุกท่านที่อยากลิ้มลองของอร่อย คงไม่ต้องคกเป็นผู้โชคร้าย หรือเป็นต้นเหตุให้คนอื่นๆ ต้องซวยเพราะความอยากราคาไม่กี่สิบของคุณเลยนะครับ
ตอนนี้ยังมีขายอยู่มั้ยคะเนี่ย?
ReplyDeleteส้มตำเสี่ยงตาย...ชื่อเหมือนจะได้กินเป็นมื้อสุดท้ายยังไงก็ไม่รู้
สื่อก็ยังมิวาย ไปกระพือข่าว กระทืบความอันตรายเสี่ยงตายให้ผู้คนได้ไปลิ้มลองซะอย่างงั้น
มานึกๆ ดู ความตั้งใจคนที่อยากไปลอง
เกิดความสงสัย เค้าอยากไปเสี่ยงลองลิ้มรส หรืออยากไปเสี่ยงลองความตาย ไปเช็คอินเก๋ๆ ว่าไชโย ฉันเคยกินส้มตำเสี่ยงตายมาแล้ว"
ตามทฤษฎีความเสี่ยงบอกว่า High Risk High Return ใช้กับเรื่องนี้ไม่น่าจะได้นะคะ ท่านผู้ชมทั้งหลาย
หากอยากจะลิ้มลองของอร่อยจริงๆ ไม่ใกล้ไม่ไกลจากร้านนี้
ขอแนะนำร้านส้มตำยกโต๊ะ ตรงตึกข้างๆ ตึกช้างค่ะ
รับลองได้รับความรู้สึกไม่ต่าง ตามคอนเสป กินสนุก กินระแวง แถมอร่อยด้วย
ทำไมถึงชื่อส้มตำยกโต๊ะ
ที่มาก็คือ เป็นร้านส้มตำที่เช่าหน้าร้านขายอะไหล่รถยนต์ขาย เปิดร้านตั้งแต่ช่วงหกโมงเย็นเป็นต้นไป คนต่อคิวกันยาวเหยียดไม่ต่างกับรอกินฟูจิ ระหว่างนั่งกินก็นั่งลุ้นไปว่า เจ้าของร้านอะไหล่จะกลับมาเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละเป็นเวลาแห่งการที่ลูกค้าจะได้ออกกำลังกายยกโต๊ะ แหวกทางเหมือนทะเลแหวก เก็บของเข้าด้านข้างเหมือนตลาดร่มหุบ...
รสชาด เต็ม 10 ให้ 8 ไปเลย สำหรับความลาว ความนัว และความหลากหลายของเมนู
แต่ต้องอดทนรอคิวกันนิดนึง ระหว่างรอก็สั่งอาหารไว้ได้เลย พอได้คิวและมีโต๊ะนั่งแล้ว อาหารพร้อมเสิร์ฟไม่ต้องเสียอารมณ์รอนาน
อีกอย่างเป็น ส้มตำรักชีวิต อยากลิ้มลองมีสะพานลอยข้ามใกล้ๆ มีฟุตบาทให้เดินถึงหน้าร้านเลยทีเดียว
"ไม่ต้องเสี่ยงตาย ไม่ใช่มื้อสุดท้ายที่ได้กิน"