เพียงแค่วันเวียนผ่าน
เธอฉันล้วนแปลงเปลี่ยนกันไป
ใดใดไม่จีรัง
***************************
เธอฉันล้วนแปลงเปลี่ยนกันไป
ใดใดไม่จีรัง
***************************
คุณคิดว่าคนเราลืมอะไรกันง่ายๆ ไหม?? มีเรื่องราวมากมายทั้งที่จริงและมาจากจินตนกรที่พูดถึงเรื่อง "ความจำ" และ "การลืม" วิทยาศาสตร์บอกว่า ในระดับจิตใต้สำนึกแล้ว คนเราไม่มีทางลืมประสบการณ์ที่เราได้รับ หรือสิ่งที่เราเป็น แต่เราเองต่างหากที่เลือกที่จะ "ลืม"
จากประสบการณ์ที่พบคนหลายๆ คนในชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต ไม่นานจนถือไม้เท้ายอดทอง แต่ก็ไม่สั้นแค่เพียงสวนกันตามป้ายรถเมล์ ผมพบว่าหลายๆ คน "ลืม" สิ่งที่เขาเคยเป็นมา ลืมสิ่งที่เขาเคยเจอ เคยเรียนรู้
บางคน ด้วยกุศลเกื้อหนุน และกรรมดีที่ทำมา ส่งผลให้ชีวิตก้าวหน้าในการงาน ด้วยรายได้ที่จะจับจ่ายได้ตามสบาย ทำให้ "ลืม" ความลำบากในอดีต เริ่มมองคนผ่านๆ ทางเปลือกนอกที่เห็น แทนที่จะใช้เวลาพินิจความคิดของคนอื่นๆ เพื่อเข้าใจและเรียนรู้ ให้คุณค่าคนอื่นๆ ผ่านนาฬิกาที่สวม ปากกาที่เหน็บไว้ รถยนต์ที่ขับมา เสื้อผ้าที่สวมใส่
บางคน ลืมความเหนื่อย ยากลำบากที่เคยประสบ งานที่มูลค่าน้อยๆ ก็เมินไป ต้องเป็นหลักล้านเท่านั้ันที่ฉันสนใจ
ยิ่งกว่านั้น บางคน "ลืม" ว่าตัวเองเคยเป็นลูกน้องมาก่อน วันนี้มีตำแหน่งขึ้นมา ต้องการอำนาจ คนคอยพินอบเอาใจ กลายเป็นคนหูตึง ต้องพูดเสียงดังขึ้นอย่างไม่มีคำอธิบาย คนที่เคยเกื้อหนุนกันมาก็กลายเป็นคนไร้ค่าน่ามองผ่าน มองหาหมอบกรานกราบแต่คนระดับสูงเพื่อดันตัวเองไปไม่สิ้นสุด
เรื่องราวเหล่านี้ผ่านมาให้เห็น แน่นอนกาลเวลาเปลี่ยน คนเราก็ย่อมเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน ทุกคนต่างล้วนมีเหตุผลในการ "ลืม" สิ่งที่ตัวเองเป็น มีเหตุผลมากมายกับสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไป แม้กระทั่งตัวเราเองก็ตาม ก็อยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ บางครั้งก็ยังมีคำติติงมาว่า "คุณเปลี่ยนไปนะ"
ฟังแล้วคิดไหม ว่ามันหมายถึงคำชื่นชมอย่างชัดเจน หรือ แอบตำหนิอย่างสุภาพชน
No comments:
Post a Comment