March 20, 2011

มองมุมเหม่ง > ระหว่างทางกับการสร้างแบรนด์..(On The Road 1)

ขวาได้ซ้ายก็ดี
ไม่ได้สักที ดีทั้งคู่
แล้วจะอยู่ยังไง
***********************************

เคยเขียนถึงร้านค้าที่จุดแวะพัก บนถนนมอเตอร์เวย์ไปครั้งหนึ่ง แต่ยังมีอะไรให้เราได้สังเกต ได้พิเคราะห์อีกเยอะ ระหว่างการเดินทางไปเส้นตะวันออกครั้งนี้ ขากลับ ผมตัดสินใจที่จะฝากท้องไว้ ณ จุดแวะพักที่มีร้านอาหารทั้งคาวหวาน ของฝาก และผู้คนมากมายเดินกันให้ครึกครื้น

เลือกไม่ถูกว่าจะเอาร้านไหน ตัดสินใจเลือกร้านก๋วยเตี๋ยวที่ในอดีตเคยเป็น "ทอล์กออฟเดอะทาวน์" ถึงรสชาติเผ็ดร้อนและรูปแบบก๋วยเตี๋ยวในเอกลักษณ์ของตนเอง หวังว่าคงจะรื้นฟื้นความจำดีๆ และความอร่อยที่ไม่ได้เจอกันตั้งนาน

แต่เมื่อถึงหน้าร้าน ผมเริ่มงงเล็กน้อย กับแผงอาหารที่วางเรียงราย ตรงหน้าร้าน ด้านขวาเจอกับแผงข้าวแกงเป็นอย่างแรก ซ้ายมือถัดไป ในตู้ เป็ดพะโล้และไก่ต้มแขวนคอคุยกันอย่างออกรส ก๋วยเตี๋ยวที่เป็นชื่อเป็นเสียงของร้าน โดนลากไปหลบมุมอยู่ที่ด้านซ้ายสุด ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่า ณ ตอนนี้ ผมควรสั่งอะไรดี โชคยังดี ที่ผนังของร้านยังติดเมนูก๋วยเตี๋ยวเด่นๆ ให้เลือกหลากหลายเหมือนเคย ผมเลือกต้มยำกระดูกหมูอ่อนเป็นประเดิม

ระหว่างที่รอ ผมนั่งคิดถึงวิชาการตลาด ในเรื่อง "แบรนด์ดิ้ง - Branding การสร้างตราสินค้า" ที่เคยเรียนมา ร้านนี้เคยมีชื่อเสียงที่ีโ่ด่งดังด้านก๋วยเตี๋ยว แต่เหตุใดกันเล่า จึงให้ข้าวแกง หรือ เป็ดพะโล้ มามีบทบาทในร้านตัวเองเสียได้ ทำให้ลูกค้าสับสน เหมือนกับร้านก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ชื่อดังแถวบ้านที่บางกระบือ หรือ ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ที่พัทยา ไม่รู้ว่า เจ้าของร้านเสียดายพื้นที่ หรืออยากตอบสนองลูกค้าจนต้องเพิ่มเมนูอื่นๆ ให้มากขึ้น มากขึ้่นเสียจนลูกค้าลืมไปแล้วว่า ตูจะมากินอะไร ร้านนี้มีชื่อเสียงจากอะไร แถมพอต้องทำหลายๆ อย่าง ที่ไม่ได้ดีสักอย่าง พาลให้อาหารจานเด่นไม่มีการปรับปรุงและ ความเป็นตำนานหรือรสชาติที่แตกต่างกลายหายไปในที่สุด

ก็คงเป็นเรื่องของการเลือกที่จะเป็น ว่าจะยอมอดทนกับ "จุดขาย" ที่เลือกแล้ว หรือ มุ่งหวังกำไรเฉพาะหน้า ให้คุ้มค่าเช่าไปวันๆ นี่เลยเป็นประเด็นที่ว่า ทำไมคนไทยส่วนใหญ่ ถึงสร้าง "แบรนด์" กันไม่ค่อยเป็น เพราะเรามองอะไรที่มันสั้นๆ ใกล้ๆ ตัว ไม่กล้าที่จะคิดใหญ่ เอาปลอดภัยไว้ก่อน สุดท้าย พอกระแสเรื่องแบรนด์ดัง ต่างชาติมันกลับมาหาเงินกับเราในเรื่องนี้กันอีกต่อหนึ่ง

ครับ ก๋วยเตี๋ยวยังไม่มา ทานน้ำรอไปก่อนนะครับ เรื่องนี้ยังมีต่อ...

No comments:

Post a Comment