มองมุมเหม่ง > โตมากับการ์ตูน (ตอนแรก) (Manga Manga!!)

ผู้ใหญ่ว่าไม่ใช่

การ์ตูนไร้สาระเกินไป
แล้วได้อ่านหรือยัง

*******************************************

มีคนเยอะแยะที่พูดถึง "การ์ตูนในดวงใจ" ครั้นผมจะจัดอันดับบ้าง จำนวนเรื่องที่อยู่ในดวงใจมันก็มากเกินพื้นที่หัวใจดวงน้อยๆ จึงขอพูดถึงการ์ตูนในแต่ละเรื่องที่ประทับใจ มีผลต่อความคิด ความอ่านให้ฟังกันบ้าง เผื่อจะเป็นแลกเปลี่ยนความเห็น ต่อยอดมุมมองยิ่งขึ้นไป

ต้องยอมรับว่าผู้ใหญ่สมัยนี้เปิดกว้างกับการ์ตูนมากกว่าเดิม ตอนนั้น การอ่านการ์ตูนถือเป็นความผิดประการหนึ่ง จำได้ว่าเคยถูกตีตอนซื้อการ์ตูนเรื่องโปรดกลับมาบ้าน แม้น้ำตาเล็ดเป็นเผาเต่าก็ไม่ค่อยเข้าใจกับสิ่งที่ผู้ใหญ่บอกว่า มันมอมเมาไม่มีประโยชน์ ซึ่งวันนี้ที่เราเป็นผู้ใหญ่แล้วก็พอจะเข้าใจได้ว่า ไม่สามารถเหมารวมการ์ตูนทุกเรื่องได้อย่างนั้น

เรื่อง Dr. Kumahige หรือแปลตามตัวว่า "คุณหมอเคราหมี" (แต่ภาษาไทยให้ชื่อว่า "คุณหมอยอดนักสู้" ดูตื่นเต้นและตลกกว่า เพราะตอนนั้นนึกว่าเป็นหมอแล้วต้องไปต่อยคนด้วย (ซึ่งภายหลังก็มีจริงๆ เรื่อง Dr. K ไงครับ)) ทั้งหมดมี 5 เล่ม เป็นผลงานร่วมของ Fumimura Sho (หรือ Buronson ผู้โ่ด่งดังจากเรื่อง "หมัดดาวเหนือ") งานภาพโดย Nagayasu Takumi (เจ้าของลายเส้นเรื่อง "ไอ กับ มาโกโต้" (ความรัก และความซื่อสัตย์ - โคตรเน่า แต่ชอบทั้งชื่อทั้งเรื่องนี้มาก) หรือใหม่หน่อยก็ Mother Sarah ที่เป็นจินตนการเกี่ยวกับแม่ที่ตามหาลูกๆ ในโลกหลังสงครามนิวเคลียร์)

ผมคิดถึงคุณหมอ Kokubu ก็เมื่อตอนที่ผมต้องกลับเข้าไปนอนดื่มน้ำเกลือทางแขนเล่นอีกครั้ง คุณหมอเป็นคนตัวใหญ่ หนวดเครารุงรัง ทั้งเหล้าบุหรี่มีครบ ทำงานอยู่ในคลีนิคเล็กๆ ย่านชินจูกุ

ซึ่งไม่รู้ว่าโลกยุค 3G ตอนนี้ เราจะหลงเหลือคนอย่างคุณหมออยู่กี่คน คนแบบที่บ้างาน คิดถึงแต่ชีวิตคนไข้ กล้าีที่จะยอมรับและเปลี่ยนความคิดเมื่อรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง กล้าที่จะแหกขนบต่างๆ เพื่อให้คนไข้ปลอดภัย หรือร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง เมื่อตัวเองไม่สามารถช่วยเหลือคนไข้ให้รอดชีวิตตามที่ตั้งใจ

เราจะค่อยๆ ประทับใจคุณหมอไปพร้อมๆ กับสังคม ผู้คนญี่ปุ่นในยุค 70-80 อย่างไม่รู้ตัว ทั้งชาวบ้านธรรมดา พ่อค้า ยากูซ่า และผู้หญิงกลางคืน ที่มีชีิวิตมาข้องเี่กี่ยวกัน ทุกๆ คนต่างมีจุดหมาย และเจตนาของตัวเอง ไม่มีใครที่ตั้งใจเลวมาตั้งแต่เกิด หรืออยากเป็นคนดีตัวเหลืองอร่ามตลอดเวลา ทุกคนมีเวลาที่มืด หรือยามสว่าง เหมือนกับงานภาพในการ์ตูนเรื่องนี้ที่เน้นแสงและเงากันอย่างจัดจ้าน เข้มข้น ถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างชัดเจน

ยามเด็ก นอกเหนือจากความน่าหลงใหลของลายเส้น หรือความสนุกของเนื้อหา ผมไม่ได้คิดอย่างอื่นมากไปกว่านี้ แต่เมื่อหวนคิดถึงเรื่องของคุณหมอ "เคราหมี" นี้เมื่อไร ผมพบว่า ความรับผิดชอบ การกล้าตัดสินใจ และการเข้าใจยอมรับในตัวของคนอื่นๆ นั้น เป็นเรื่องที่สังคมเราวันนี้เริ่มจะขาดแคลนไปแล้วเช่นกัน